“Melahat! Hayatım yeter artık, dudaklarını kemirmeyi bırak. Tırnaklarından sonra sıra dudaklarına mı geldi? Zaten bütün gece yatakta dönüp durdun, uyutmadın beni.”

Kemirmeyi bırakıp öfkeyle kocasına döndü.

“Pes! Vallahi pes Mustafa! Ne gamsız adamsın. Bir gece uyumadın diye ölmezsin.” (daha&helliip;)

Vapura bindiğimizde söze dökülmese de bakışlarımızla ayrılmıştık bile. Yine de yılların arkadaşlığı vardı işte, az mı kahır çekmiştik, az badire mi atlatmıştık, hastalıklar, ilaçlar, birlikte ağırlanan arkadaşlar, yemek yarıştırmalar, kadeh tokuşturmalar…  Şimdi vapura binerken bir çırpıda düşünülüveren nice ayrıntı belki de birkaç fotoğrafa sığışıp kalakaldılar.

Kendimize hava da güzel olduğu için dışarıdan bir yer bulduk, gelsin çaylar gitsin simitler… Acımızı alır belki ha, ne dersin? (daha&helliip;)

İncire ve zeytine, Sina dağına ve şu güvenli şehre and olsun ki; biz insanı en güzel biçimde yaratmışızdır. Sonra onu aşağıların aşağısına indirdik. Ancak iman edip iyi dünya ve ahret için yararlı işler yapanlar başka; onlar için kesintisiz ödül vardır. Ey insan bu kanıtlardan sonra seni ceza gününün asılsız olduğu sonucuna götüren şey nedir. Allah hüküm verenlerin en adili değil midir. Tin suresi

Bir ulak var hepimizin başında, diyeceğini demiş de düşmüş yollara. Haberi alanlar da peşine. Savaş başlamış sevgilim. Yürüyelim, ölmeyelim, oğullar bırakalım, yarınları görelim. (daha&helliip;)