Madagaskar Penguenleri‘ni seviyorum. Beni çok güldürüyorlar. Neşeliler, komikler, zekiler, deliler, sevecenler…

Hepsini ayrı ayrı seviyorum. Skipper akıllı, mantıklı, yaratıcı ve karizmatik bir lider. Rico, karikatür karakteri gibi, komik ve çatlak. Kowalski, zekâ küpü bilim pengueni, deli mucit. Private çok sevimli, merhametli, yumuşak kalpli, duygusal, grubun şirini.

Geçenlerde bir oyuncak geçti elime. Trenin içinden çıkıyorlardı. Çok basitti ama çok sevdim onu. Maalesef bulamadım, küçük arkadaşım bana vermek istedi ama kıyamadım ona. İzleyerek avunuyorum.

Çizgi filmsiz geçmesin ömrünüz.

Severek izlediğim Edebiyat Haber‘in Yayın Yönetmeni Emrah Polat’ın sorularını yanıtladım.

İnsan ne garip… Aynı anda neşe ve hüznü hissedebiliyor. Bir an hüzün öne geçiyor, bir an neşe… Bu dalgalanmadan ibaret işte hayat!

Sadece denize bakmak, gökyüzüyle bir olduğunu görmek, mavide kaybolmak… Her şeyi geçirebilir, herkesi iyileştirebilir. Denizin hayali bile uykunu kaçırıp neşenin öne geçmesini sağlayabilir.

Bulutsuzluk Özlemi’nin “Tepedeki Çimenlik“te söylediği gibi:

Tepedeki çimenlikten seyreylemek şu âlemi / Küçülmüş ufacık olmuş insanların âlemi / Bir buluta tutunup bir kuşun kanadına takılmak / Vazgeçmek birdenbire her şeyden vazgeçmek / Sadece gökyüzü / Sadece deniz / Sadece sen ve ben / Sadece sevgi / Hepsi bu