Aslı ile bir yıl kadar önce tanıştık. Danışanım oldu, yazıp çizdi, birlikte ilerledik. Birkaç ay önce de yoga hocam oldu, hayatıma yeni bir yol sundu, keyifle devam ediyoruz.

Biriktirdiklerini bir blogda paylaşmasını hep istiyordum, düşünüyordu. Böylece Yaşamla Yoga, 21 Mart’ta doğdu. Her salı ve perşembe bloğu güncelleme heyecanı alıyor beni. Aslı’nın yazılarını merakla bekliyorum. Düzenlerken yogayla ilgili yeni bir şey daha öğreniyorum. Mutlulukla yaptığım bir blog oldu. Sağ olsun, var olsun…

Şu bahar rüzgârı nasıl estiyse üstüme üstüme… Sabahın köründe uyanmalar, şiirlere sarılmalar…

“Beni bu güzel havalar mahvetti,

Böyle havada istifa ettim

Evkaftaki memuriyetimden.

Tütüne böyle havada alıştım,

Böyle havada âşık oldum; Devamı

Her yolculukta, otobüsün camından akıp giderken görüntüler, şairleri hayal ederim. Hep yoldayken yazdıklarını düşünürüm. O kadar tahta masa, sandalye fotoğrafı varken zihnimde… Yine de bana inanıyorum.

Yalnız yolculuk etmeyi pek sevmez bazı insanlar. Oysa tam bana göredir, özgür hissederim kendimi. İstediğimi düşünür, yazar çizerim. Etrafa bakar, okudukça okurum. Yanımda alabildiğim kadar şiir kitabı, kafamda alabildiğince mısra… Tam yeridir yollar, vururum kendimi şiire!

Yaşamanın ne garip bir hal olduğunu düşünürüm. Nâzım gelir aklıma, Genco Erkal’ın sesiyle konuşur benimle. Devamı

Müslüm Babam da erkenden gitti. Koruyucu meleğimiz oldu. “Eyvallah” duruşunun, kalenderliğin simgesi değil, kendisi…

Çok güvenmiştim, dayanırsın, dönersin diye, ama gidesin varmış. Sen böyle istediysen doğrudur. Işığın yüreğimi hep aydınlatacak. O yüreğimizi kavrayan sesin hep…

“Aşk tesadüfleri sever, kader ayrılıkları…”

Ne kadar kolay şansının farkında olmayıp yitirivermek onu… Bir iki lafla herkesi kandırabileceğini sanmak. İnsanları küçümseyivermek. Hâlâ çıkarına uygun beklentilere kapılmak. Egonun esiri olmak ne kolay…

Sabun sanki, “kalıp haber cümleleri” ile yargılamadan mahkûm edivermek ne kadar kolay. Duyarlılık derken düşünmeden tüketmek…

Her şeye rağmen umuda tutunmak zor mu? O da kolay… Derin bir nefes alıp göğe bakmak, yaşamın bunlardan ibaret olmadığını hatırlamak. Yorulsan da yaşadığını fark etmek. Bakıştığın çam ağacının seni anladığını bilmek…

Bu işlerden pek anlamam, ama takip ediyorum zaman zaman. Özellikle Juno‘yu keşfettiğimden beri. Sağ olsun, her hâlimden anlıyor.

Bugün yazısını okurken daha ayrıntılı bilgi alabileceğim bir adres verdiğini gördüm. Girdim baktım ki ne göreyim. 40 yıldır yay sandığım yükselen burcum oğlakmış! Panik içinde Juno’ya yazdım, sağ olsun hemen yanıtladı. “Buzzz gibi oğlak”mış yükselenim. Oldu mu sana oğlak üstü oğlak! “Ben öyle sıkıcı bir insan mıyım” diye kimlik bunalımına giriyordum ki Juno, “uçan kaçan her şey”in haritamda olduğunu yazıp beni kurtardı.

“Beş dakikada değişir bütün işler” demiş MFÖ.