Aldın eline kalemi ya da geçtin klavyenin başına. Başladın yazmaya. Yaz yaz bitmiyor. Mevzu derin, önemli, anlatacakların sonsuz…

Uzun uzun anlattın. Daha da bitmedi ya, neyse… Sundun okura. Peki, okuyabilecek mi? Yoksa görür görmez korkup kaçacak mı başka bir sayfaya? Gitti mi boşa o kadar emek!

Merak etme, bana da oluyor. Hayko’yu,  konseri mesela, o kadar uzun anlatmak isterdim ki… Bütün şarkı sözlerini döşemek sayfalara…

“İyi de ne yapalım yani?” Haklısın, birkaç önerim var:

Cümleleri ele: Yazını bitirdikten sonra biraz ara ver. Tekrar okurken benzer anlamları barındıran cümleleri ele. Kısalta kısalta ilerle.

Sözcükleri ele: Bir mola daha. Şimdi de fazla sözcükleri bulup silerek devam et. Cümlenin anlamını bozmadan.

Paragrafları gözden geçir: Bu arada paragraflara bölerek yazıyı daha kolay okunur hâle getir. Dikkat, paragraf kendi içinde bütün olsun.

Zor gelmezse üçünü aynı anda yapabilirsin.

Yeterince kısaldı mı? Kalemine sağlık.

Yine de uzun mu? “Bu mevzu daha fazla kısaltılamaz” mı diyorsun?

Yazı dizisi: Madem öyle, yazıyı ikiye, üçe böl. Her birinin konunun bir yönünü, bütünlüklü olarak anlatmasına dikkat ederek. Peş peşe yayınla.

Bu mevzu çok derin… Yine konuşuruz. Başka yöntemler bulursan haber ver.