Bu ara iyice gözüme batmaya başladı bu öznecilik*. Kastettiğim, hemen her cümlenin başında ya da sonunda özne kullanmak. Özellikle çocuk kitaplarında rastlıyorum. Kahramanın adını defalarca görmekten olay örgüsüne odaklanmakta zorlanıyorum.

Belki yazarların ve okurların çoğu farkında bile değildir. Meslek hastalığındandır bu duyarlılığım.

Acaba Türkçe ve edebiyat derslerinden kalan bir alışkanlık mı? Devamı

Heyecan dolu bir sürecin sonunda kitabımı elime aldım. 3 yaşındaki yeğenim, kardeşim ve annem, birlikte okuyup sevdiler. Çok mutlu oldum, yeğenimin tanımıyla “sevgi doldum”…  Umarım her yaştan çocuğa ulaşır ve neşeyle okunur.

Kitap satış sitelerinde ve kitabevlerinde yerini aldı.

Bana ilham ve cesaret veren başta çocuklar, ailem, arkadaşlarım, öğrencilerim ve elbette okuduğum kitaplar sağ olsunlar. Her aşamada fikrimi soran, titizlikle ilerleyen Gergedan Yayınları ekibine minnettarım. Resimleriyle öyküyü hayal ettiğim gibi canlandıran Özlem Arslanoğlu Sağol, var olsun. Tasarım ve tanıtımı yapan Media Cholic’e de teşekkür borçluyum.

İnsan gönülden yazıp dileyince hayali gerçeğe dönüşebiliyor demek…

Kitaplarımı imzalı almak isterseniz: www.shopier.com/gayedincel

Devamı

— Şu dergideki yazıya bak Öykü, Allah aşkına: “İnsanlar ürüyorlar. Mütemadiyen, istemenin spiral yamaçlarından coşku içinde kaya kıvrıla çoğalıyorlar hem de.” Lafügüzaf! Bu insanlar uçmuş.

— Nesi garip bunun Selim? Sen ki çoğu zaman yargısız yaklaşırsın! Birden tepki verdiğine bakılırsa kendince bir analizin oluşmasına bile olanak vermiyorsun. Bu seni sığlaştırıyor. Haklı tarafları olabilir elbet.

Belli ki çocuk sahibi olma/olmama çekişmemiz onu yıpratıyor. Hazır değilim. Ne desem suç! Devamı