Issız kumsalda gece vakti. Vişne ağacının tepesindeyim. Serçeler uçuşuyor ay ışığıyla söyleşerek, sevişerek.  Olmuş vişne tadında yaşıyorum şimdi mutluluğu, ayın gülümseyen yüzünde bu muhteşem geceyi. Çocukluğumun vişne ağacı; dalları arasında saklambaç oynadığım, yemişleriyle karnımı doyurduğum, yasak düşlerimin saklı mekânı. Sevgili vişne ağacım…

Alacakaranlığında gecenin, kara bir orman, deniz. Usulca tutup ucundan ay’ı, atıyorum karanlığa. Yerine güneşi koyacağım. Masmavi bir ormana dönüştü bile deniz, kuşların şarkısında. Devamı

güneşsiz, puslu günler. yine de içimde patlayan güneşler… neyin sevinci olduğunu bilmeye ihtiyacı olmayan kıpırtılar.

gözlerimde çakan şimşekler, yağmursuz, duru… ışık ışık gözlerim, kime ışıldadığını sorgulamayan…

tanımsızlığın özgürlüğünde yaşayan anlar, insanlar, rüzgârlar, kokular, sıcaklık, serinlik, pus-suz…