Çocuklar “Öykü Kahramanları Ülkesi’nde” kitabımın kapağını tasarladılar.

Birbirinden renkli bu harika çizimler ortaya çıktı.

Üstelik çocuklardan biri ikimizi çizdiği sıcacık bir resim de hediye etti.

Var olun çocuklar!

Mekansız çöplük kokardı. Paçavralar içindeydi. Onun yanından geçenler burunlarını tutardı. Nefesi ve sesi mekansızdı. Camlara hohlamadı. Aynalara bakmadı. Kurumuş bedeni caddede kaldırım taşıydı.

Bir gün onu birisi buldu. İyice baktı ona, temizledi. Tozlarını fırçaladı. Parlattı. Mekansız sevinir gibi oldu. Kalbi sıkıştı. Bir kalbi olduğunu unutmuştu.

(daha&helliip;)

Testin sonuçlanmasını bekliyorum karnımda kramplarla. Paketin üzerinde yazan iki üç dakika geçmek bilmiyor. Tuvalette sıkışıp kalmış gibiyim. Küvet ve lavabo arasında iki adım git, iki adım dön derken paspası eskitiyorum. Telefonun alarmı çalıyor. Ellerim titreyerek çubuğu alıyorum; çift çizgi.

(daha&helliip;)