Cesaret
Yazan Kategori her şeyCesaret, yüreğin gücü… Özünü kaybetmemiş insanın yaşam sevinci. Yaralansan da vazgeçmemenin tesellisi. Yaşadığının kanıtı, kaçmadan yaşayabildiğinin.
Cesaretle coşku… Yüreğin yaşam kaynakları, birbirini besleyen…
Gülebilmenin ve ağlayabilmenin kaynağı cesaret.
Hiç kurumasın bu kaynak…
Cesaret, birşeyi sürdürebilmenin mi adıdır, yoksa var olanı, sunulanı, çevreleyeni, sonlandırabilmeyi becermekle mi ilgilidir? Özünü kaybetmemiş bir insan mı daha cesaretli olabilir, yoksa herşeyini kaybetmiş biri midir o kişi? Ya da ne bileyim yaşam sevincimiz midir bizi gerçek cesarete yönelten, yoksa acılar, yıkımlar, öfkeler mi içimizdeki kabaran dalgalarla tüm şehri sular altında bırakabilecek cesareti veren? Ya da herşeye rağmen yaşadım ben, diyebilmek midir cesaretin yorgun kolları, yoksa bir sabah, aniden, herşeyin yarım yamalak bırakıldığı, sessizce, ve gencecik ölebilmeyi başarmak mıdır?
d- Hepsi