Bu ara hızla okuyorum. Okuduğum kitapları bir toparlayayım dedim, her yerden çıktılar. Kitaplığın değişik raflarından, sehpalardan, masalardan, köşelerden… Hepsini de keyifle okudum.

Sebahattin Ali, benim için bambaşka. O kadar açık sözlü olmasına rağmen naif… Tanıyıp kaybettiğim bir dostum gibi hissederim onu. İçimizdeki Şeytan, “içimizle” yüzleşmemizi sağlıyor. Hodbinliğin (bencilliğin) ne olduğunu, nasıl işlediğini görüyoruz. Onun güzel kalemiyle bakın içinize, yüzleşmek kaçmaktan daha rahatlatıcı, inanın…

Lizbon’a Gece Treni beni alıp götürdü. Nerelere derseniz okuryatar‘da yazdım.

Yedinci Gün‘ü henüz sindiremedim. Bir heyecan ve özlemle yuttum. İhsan Oktay Anar’ı o kadar bekledikten sonra… Sindirince anlayacağım zihnimde neler olduğunu.

Mucize Tatlı, adından dolayı naif, neşeli bir hikâye vadediyordu. Birkaç kuşak kadının yaşadıkları, her yıl yaptıkları meme şeklindeki tatlı etrafında seyrediyor. Acılarını, memeleriyle yaşadıklarını, cinselliğin acıtan yanını gösteriyor yazar. Elbette keyifli anlar da var.

Çocuk kitapları başka! Onları uzun uzun yazacağım.

Okumadan uyumayın.