Beynine sarılı tel örgü mü seni böylesine incitti?

Yoksa bir köpek ansızın tasmandan mı çekti?

Sen dalgalara vurgunken oltalar hep seni sevdi.

Rüzgârı dost bilmeyesin, ikiyüzlüdür kendisi,

Anlardan an beğenip saçları okşadı, süsledi,

An geldi tereddütsüz, başa koca kayalar üfledi!

Hatırla dokuz can üzerinde yapılmış zalim deneyleri,

Asil kalbin ve gözlerin izlemekle yetindi…

Vahşi hayvanlara av idin, postunla fotoğraf çekildi.

Yangındın sen değil mi? Yok edicilik ürpertti mi?

Hiç suçlamaya kalkışma şu sivri dilli kalemi,

Gözyaşı olup akmamak onun kusuru değildi,

Kendisi bilgisiz değil, sadece silgisizdi.

Taşıdığın pasif ruhtur onun tüm tasası, derdi,

Koparmalıydı mazluma uzanan tüm elleri ve dilleri.

O kalem ki unutamaz, hafızası andırır bir fili,

Yarışır yıldızlarla sonsuz öfkesi.

Korkusuzluk dışında yoktu bir dileği,

O yüzden de sanaydı noktası, virgülü, ünlemi!

Mürekkebinden kalansa büyük bir soru işareti…

İki elinin olması değerine kâfi mi?

Barış olsan kime ne? Savaşa galip geldin mi?

Kül tablası olup da kadere isyan ettin mi?

Esareti terk edip cesareti seçtin mi?

Dünyayı kurtaracak olan incecik bir kalem mi?

Gaye’nin notu: yazı çizi atölyesi ürünlerinden.