― Ay gözünü kapat oğlum, bunlar yine öpüşüyor.

― Ya Allah aşkına, ne biçim film açtın yine Süreyya, çoluk çocuk izletiyorsun bize, tövbe tövbe, kapat şu gâvur icadını.

― Aşk bu aşk, enişte. Hem ne var bunda, çok mu tuhaf, çok mu ayıp, konuşturma şimdi çocukların yanında.

Gözlerimi dikmiş, tavandaki 1 liraya alınmış dandik yıldız yapıştırmalarına bakarken anımsadım o akşamı. Aslında bütün yaz akşamları aynıydı o günlerde, hepsi biz kokuyordu. Süreyya teyzemli, tüplü televizyonlu, açık hava sinemalı helva kokan Sığacık akşamları. O zamanlar terasta yatar, sınırsız ve gerçek yıldızlara astral seyahate çıkardım. Akşamları teyzem işten dönünce mutlaka şehir merkezindeki dükkândan kiraladığı filmi hep beraber izlerdik, avludaki kolalanmış perdeye yansıtıp. Ben hiç söylemezdim ama parmaklarımın arasından hep görürdüm o ayıplı sahneleri.

Hayatın ayıpları da oradaki gibi küçük bir öpücük olarak kalabilseydi keşke ya da ben bu sefer gözlerimi var gücüyle yumup görmeme hakkımı kullanabilseydim. 7 yıl önceki yazımız bütün aşk filmlerine veda zamanıydı. Süreyya teyzemin ani vefatı bizim evde Yeşilçam’ı yerle bir etti.

Sığacık’ın çocuk saflığı, terasında uyuduğum ahşap ev, helva kokan sokaklar kayıptı 7 senedir. Süreyya teyzeme benzeyen bütün lepiska saçlı kadınlar da bir anda öldüler, anlayamadık.

O gün oradan kaçmak istediğime karar verdim. Acıları yaşama biçimi farklıymış insanların, bunu tek başıma İzmir’e gelip tek göz odaya yerleşince anladım. Benimkisi kaplumbağa misali oldu; kendi kabuğumda kırıp döküp orda da bıraktım. Birine söz etmekten daha etkili bir yoldu benim için, tabii kalemin ve kâğıdın yardımını göz ardı edemeyeceğim.

Babam her seferinde kapattırmasaydı o gâvur icadını, ne izlerdik acaba. Süreyya teyzemin hayallerini, bütün öpüşmeli filmleri, teker teker düşündüm.

Düşüncelerim ne zaman yorgun düştü de uyuyakaldım hatırlayamadım. Sabah telefonun sesine uyandım. Arayan geçen pazar konuştuğum yayınevinin editörüydü, 30 saniye sonra algıladım.

“Ali Bey, öykü dosyanızın son halini çok beğendik. ‘Süreyya’ basılmak için hazır!”

Gaye’nin notu: Yazı çizi atölyesi ürünlerinden.