Genç kadın asansörden inince şaşırmış, geri dönüp tekrar dördüncü katın düğmesine basmıştı ama asansör hareket etmedi. Çıktı, üst üste yığılmış kolilerden kapı numarasını görmeye çalıştı. On altı, bu onun kapısıydı. Şaşkınlıkla kolilere baktı, herhalde yanlışlık olmalı diye düşündü ve kolileri kenara çekerek kapısını açmayı başardı. Çantasını ve market poşetlerini bıraktıktan sonra dışarı tekrar çıktı ama bunların niçin burada olduğuna dair hiçbir işaret yoktu. Tek tek içeri sürükledi ağır kolileri ve biraz nefeslendikten sonra mutfaktan getirdiği meyve bıçağıyla birinin üstündeki bandı yırtarak açtı.

Devamı

Gecenin her yerden uzak bir vaktinde uyandı. Ellerini yüzüne kapadı ve ağlamaya başladı, neye uğradığını bile anlayamadan.

Kâbus görmüş olmalı. “Ne kadar tenhayım,” diye düşündü, alabildiğine geniş yatağın kenarına ilişerek. “Hayata ilişmek, evet benim varlığım bundan ibaret.”

Silkelendi hafiften, saatini arandı – saatin butonuna tıkladığında, günlük  egzersiz hedeflerine ulaşamadığını gördü. Son nabız ölçümü sıfırdı.

Devamı

Evimizin kapısı dar bir sokağa bakardı. Her gün o sokakta akşama kadar oyunlar oynardık. Karşı caddede bir kilise vardı. Bellerine kalın ipler bağlayan elbiseli amcalar görürdüm orada.

Babam,

“Şehre başka bir elbise giydirdiler,” dedi geçen akşam.

Devamı