Hani derler ya “Şeytanın işi yok sana mı karışacak?” diye… Aksilik bu ya, işsiz şeytanlar hep beni bulurdu.

Oğlanın toplantısı mutlaka işyerindeki önemli bir görüşmeye rastlar, o olmazsa kılı kırk yararak öğle tatiline denk getirdiğim kuaför randevuma isabet ederdi. “Ay hiç mutfağa giresim yok, dışardan söyleriz” dediğim akşam yemeğe kayınvalidemlerin geleceği tutar, haftalardır peşinde koştuğum gündelikçinin bize geleceği gün, kocam beyin yurtdışı dönüşüne denk gelir, temizlik bilinemez bir tarihe ertelenirdi.

Devamı