Çocukken zar zor elde edebildiğim bir plastik arabam vardı. Üstüne bağlı teliyle yürütürdüm onu. O zaman böyle arabalar, kepçeler, kamyonlar pek yoktu.  Hele de kızların öyle oyuncakları olmazdı. Artık bir kepçem var. Sarı ve turuncu, çok güzel bir oyuncak!

İçimde kalmış, her gördüğüm yerde “Kepçee!” diye bağırırım. Ne kadar çok istemişim ki şimdi bahçede çalışıyor. Ne müthiş bir araç! Budanmış dalları kavrayıp kaldırışı ve kenara bırakışı, toprakta bıraktığı iz… O ne güç! O ne ihtişam! Yaşamın bütün anlamını bir kepçeye yükledim. Ne yapayım, seviyorum! Devamı