SORU: Bir sabah suç şebekesinin elebaşlarından biri olarak uyansanız ne hissederdiniz? Fondaki gerilim müziğini kısalım önce. Şu hızlı atan kalp ritmini de susturalım. Evet, ne diyorduk? Ne hissederdiniz? Sizi bilmem ama ben, dünün aynısını hissederdim. Eğer…

OLAY: Öyle de oldu. Dünün aynısı bir güne uyandım. Yatağımı toplamadım, saçımı taramadım, şöyle mükellef bir kahvaltı da yapmadan sokağa çıktım. Ekibimin kalanı beni bekliyordu sokağın başında heyecanla. Devamı

Soyundum. Utanmadım, uzandım ışığı kapatmaya yönelen ellerine. “Kalsın.” dedim. Gözlerime baktın. Gördüm kendimi. Çırılçıplaktım.

Dayatmalar yurdunda yetiştirildik çoğumuz. İsmimiz okunmadan kulaklarımıza, adap, edep, namusla kesildi göbeğimiz. Anatomimiz bile başka sınıflarda anlatıldı. İçimiz kanadı, dinsin diye aldığımız beyaz pamuklar siyah poşetlere tıkıldı. Sakındık, sakınıldık, kadındık. Devamı

− Yine tam zamanında geldin. Otursana. Aslı böyledir işte. İki senedir arkadaşız, hiçbir buluşmasına geç kaldığını görmedim.

Kaldım oysa. Gecikmişliğimle baş başa.

“Ben de bir erkeğin önünde durmuş, ondan beni sevmesini isteyen sıradan bir kızım.” diyor ya Notting Hill’de, Anna sevdiği adama. Öyle sıradandım işte âşıkken sana. Devamı