Ah Şiir Ah!
Yazan Kategori her şey
Anneannem gibi konuşacağım. “Bizim zamanımızda şiir değerliydi.” Şimdi neden uzak geliyor insanlara? Neden bu kadar az basılıyor şiir kitapları?
Yaşamın şiir olduğunu anlamak bu kadar zor mu? Şiir bize yabancı sanki…
Oysa varoluşumuzun en sağlam göstergesi şiir. “Sözleri böylesine dizebiliyoruz demek…” Bunu yapabiliyorsak “varız” demek.
Her dizenin adresi başkadır, başka yerlere götürür seni. Bazen de olmayan yerlere. Kendini orada buluverirsin. Başka yolu var mı böyle bir gidişin? Sanal dalgalarda uçmak bu keyfi verir mi?
Şair deyip geçtiğin, ruhu zengin bir “garip” insan. Dizeleri art arda sıralayabiliyor, “başka türlü” biri.
Haydi, kırma beni. Bırak kendini mısralara, bir kez olsun…
Umut saklandığında
Bulutun arkasına
Öyle sıkı tuttun ki
Beni
Düşemedim…
“sen bana bakma, ben senin baktığın yönde olurum” demiş ya şair (Özdemir Asaf), böylesi kısa bir mısrada ne kadar da çok şey anlatmış… sevgi, fedakarlık, özen… benim aklıma gelmeyen bir sürü şey belki de. şiir bence şiir yazmak belli bir derinlik ve farklı bir yaratıcılık gerektiriyor. günümüz düzeninde bunu yakalayabilmek oldukça zorlaştı…
Teşekkürler Sibel, kesinlikle katılıyorum. Şiirli günler…
şiirle oldukça uğraşan birisi olarak bu konuda şiirin bize küstüğünü düşünmüşümdür hep… Yirminci yüzyılın ikinci yarısında oldu ne olduysa… İnsan ütopyasız kaldı.. şiir ütopyasız yaşayamayacağını anladı ve bizi yalnız bıraktı; şimdi daha yalnızız.. ne aşkımız aşk.. ne umudumuz.. ne dostumuz.. ne düşmanımız.. şiirsiz insan, insan olmaktan uzaklaşıyor maalesef.
Aynen katılıyorum Fazlı Bey. Belki değişir her şey bir gün…