Aşk son zamanlarda, her daim olduğundan daha mı fazla gündemde, yoksa bana mı öyle geliyor?

Önce ilahi aşk. Herkeste bir Mevlana sevgisi, “Şems neler yaşamış, neler!” hüznü. Kitaplar, yazılar, twitler, paylaşımlar… Acaba kaç kişi Mesnevi’yi okuyor? Yıllardır anlamaya, sindirmeye çalışıyor?

“Nerede o eski aşklar mirim?” Hülya’lı Türkan’lı Türk filmlerini seyredip seyredip ağlıyor kadınlar. Nerede o Ediz Hunlar, Ayhan Işıklar, Tarık Akanlar… Aah, ah!

“Her bahar” âşık olmak lazım. Şarkıdaki ilkbahar gerçi. Ben marjinal olmaktan yanayım. Haydi, kampanya yapalım: “Sonbahar geldi, âşık olalım!”

Sarı, kuru yaprakların üstüne basa basa koşalım. Yapraksız gariban ağaçlara sarılalım, birbirimizi kovalayalım! Yağmurlarda ıslanalım, daha aşımız yok, grip olalım. Birbirimize çorba yapıp burnumuzu çekelim.

Ağlaya ağlaya Türk filmlerini seyrederken yemyeşil görüntülerin yerine turuncuları koyalım. Turuncu turuncu âşık olup tıkanan burnumuzu açalım.

Ey aşk! Sen nelere kadirsin…