Günlerdir aklımda, her sabah aynı vukuat! Simitçi uzaktan geçiyor, gözlerimin önünden kayıp gidiyor… O kadar acıklı durum.

Bugün özlemim o kadar arttı ki… Yine kaçtı tabii simitçi, aramızda koca duvarlar, bakakaldım ardından. Yoğun acı ve istek, kafayı çalıştırıyor galiba, markete sorayım dedim. Meğer her sabah taze simit geliyormuş adamlara, iyi mi?

Oh be! Deniz çağırsa da bir türlü gidemeyip Ankara’da kalmamın müsebbibi, çıtır çıtır simidime kavuştum. Ankaralı olmanın en manalı yanıdır işte bu simit. Hiç yüklemene gerek kalmaz, manasını içinde barındırır.