Ardından…
Yazan Kategori her şeyGöğe Selam‘ı dinlerken seninleyim yine. Göz göre göre, yürek inanamadan kayıp gittin. Hep benimle olacağına inandığım nadir insanlardansın. Bu enerji, bu yürek kaybolmadı biliyorum, seni hep hissediyorum.
Cem Karaca’nın Gür Akad’a yazdıklarını sen de bize söylüyorsun, biliyorum: “Ne ölenle öl, ne gidenle git. Aslolan hayattır canım kardeşim”. Işığınla donanarak yürümeye devam ediyoruz…
Belki bir an gibi gelecek ayrılığımız ışıkta buluşunca. Böyle teselli bulmaya çalışıyorum.
Elim telefona gidecek. Kendimle kalacağım o an… Başımın çaresine bakacağım. Sözlerin olmayacak, gözlerin de… Yine de yüreğimi dinleyeceğim, sesini duyacağım, yolumu açacak güzel ışığın.
Hiç dinmeyecek bu özlem… Sarılıp sıcaklığından güç almak isteyeceğim, şimdi olduğu gibi. Rüyama geleceksin yine, gitmeden önceki gece geldiğin gibi. Rüyamda sarılacaksın bana, süzüleceksin sonra pencereden, yine gideceksin. Bekleyeceğim seni, yine geleceksin…
Hepimiz icin yokluguna alismak cok zor olacak. Kac kere elim telefona gitti sesini duyayim seninle konusayim istedim. Yoklugun hayatimizdaki eksik yan nasin tamamlanir hayatimiza nur oaln guzel arkadasim…
Gaye Hanım ne güzel dile getirmiş,içinde bulunduğumuz duygu karmaşasını……Benzer bir hastlıkla ben cebelleşirken sırf beni teselli etmek ve yalnız olmadığımı hissettirmek adına İstanbul’a gelmiş ve beni görmek istemiştin…Aylar sonra can dostumu karşımda solgun,bitkin ve hafif hasta bir ifadeyle görünce aynı anda sormuştuk’nasılsın?’ ve yine aynı anda cevaplamıştık ‘ben iyiyim de sen nasılsın?’….İlk defa bu denli bitkin ve yaşlanmış göründün bana…..Aradan bir ay bile geçmeden tahlil sonuçlarım temiz çıktı müjdesi verirken kara haberi almıştım’Şimdi de ben kemoterapi alıyorum!…’…..sesine hastayken ilk defa senin sesinden duyduğum şey beni ürkmüş,nefret duygusu,çaresizlikle bütünleşmişti….Sonrasında süreçte hep yanında,hep yan yana olduk….Geçen yaz kötü bir rüya görmüştüm,sersem gibiyimdim,tel.çaldı,arayan sendin;’Merhaba İrem,nasılsın?Bugün yataktan kalkar kalmaz içimden bir ses İrem’i aramam gerektiğini söyledi….’İşte bu dedim,aramızda mesafeler olsa da,farklı şehirlerde farklı hayatlar yaşıyor olsak da ilahi bir iletişim var aramızda’….O sıcacık ve samimi kahkahan hala kulaklarımda….Öyle özlüyorum ki seni,bir yanım hep eksik,oysa kendimi gökyüzünden rast gele savrulup fırlatılmış gibi hissettiğimde bana sımsıkı sarılıp yanındayım dediştim ve 20 yıl elimi hiç bırakmadın…..herkesten önce biliyordum durumunu hazırlayamadım kendimi,olmadı, olsun istemedim….Zaten sana da çok kızgındım’gitmeye hazır,pes etmiş gördüm seni’ dediğimde ilk defa ‘tamam İrem’cim,kapatmam gerek’demiştin.Suç üstü yakalanmış bir çocuk edasıyla….Bir gün psikologların çok pahalı olmasından dert yanmıştım,’İrem’cim,bazıları parayı seçer,ben insanı seçtim çok ta memnunum bundan ‘demiştin……Şimdi o seçtiğin insanların yüreklerinde yaşamaya devam ediyorsun….Bir yanım eksik,yüreğim burukta olsa içimde yaşatıyorum seni ve yaşatacağımda….İyi ki dostumdun ben de çok zenginim seninle……nurlar yağsın üzerine……
Ne kadar aynı her şey… Ne kadar ağır… İkimize de sabır versin Evren, güç versin. Bir de asıl ağlayabilmeyi, acıyı biraz olsun dışarı savurmayı…