Kulaklarına uhrevi bir ezgi doldu. Gözlerini açtı. Kongre Salonu hıncahınç doluydu, tek bir çıt bile çıkmıyordu. Sahnede loş bir ışık altındaki neyzen üfledikçe, Maya’nın bütün sıkıntıları bir bir uçup gitmeye başlamış, tüm vücudunu garip bir sarhoşluk hissi kaplamıştı. Mutluluktan başı dönüyordu. Gözlerini yumdu. Elleriyle kulaklarını kapatıp ney’in hüzünlü sesini hapsetmek istedi. Bir süre sonra ağlamaya başladı. Gözyaşları yanaklarından sicim gibi süzülürken, annesinin vefatından bu yana ilk defa kendini hafiflemiş ve huzurlu hissetti. (daha&helliip;)

Umarsız ve umursamaz çok karıştırılan sözcükler arasında. Çoğunlukla umursamaz yerine umarsız kullanıldığını görüyorum. Üstelik bu hataya kitaplarda da rastlıyorum.

Umarsız, sözlükte “çaresiz, çıkar yolu olmayan” anlamına gelen bir sıfat olarak tanımlanıyor (zarf olarak kullanıldığında “çaresiz bir biçimde, çıkar yolu olmaksızın” demek). Umursamaz ise “umursamayan, aldırış etmeyen” anlamına geliyor.

Aralarındaki anlam farkı açık. Bu sözcükleri doğru söylemeyi ve yazmayı umursayalım mı?

Araba Ulus Hali’nin girişinde durdu. Deniz kapıyı kapatırken eğilip “Yarın kaleye keşkül yemeğe gidelim” dedi. Arabadaki olur anlamında başını salladı. İş arkadaşı Ayşe ile haftanın iki günü gittikleri, tren garına yakın spor merkezinden dönüyorlardı. Bütün gün işte yorulduktan sonra bir de spor yapmak akıl karı değilse de 8 senedir bundan vazgeçemiyorlardı. Yürüme bandına çıktıktan sonra, salgılanan mutluluk hormonundan dolayı, insan kendini alakasız bir sürü şey üzerine umut etmeye, birçok şeyi yapabilecekmiş gibi hissetmeye başlıyordu. (daha&helliip;)