– Bak aşkım, şu iki çiçeği görüyor musun, biri senin, biri benim. Şimdi ikisi gökyüzünde uzun bir seyahate çıkıyor, beş yüz yıl sonra dönecekler. Biz de bu ağacın altında yatıp yine böyle konuşacağız.

– Sevgilim, ne güzel anlatıyorsun. Yine böyle bahar mı olacak?

– Yine bu mevsimde olacağız yakışıklım, ama o zaman üzerimizde teknolojik giysiler olacak.

– Nasıl giysiler sevgilim?

– Bak şöyle olacak: Gece boyu yatış pozisyonumuza göre kendini ayarlayabilen, elektronik sinyallerle vücudu rahatlatan teknolojik yataktan kalkacağız, doğru banyoya. Banyo bildiklerinden değil, her şey otomatik. Biz sadece kol ve bacağımızı iki yana açıp nanoteknoloji ile üretilmiş kişisel kabine gireceğiz. Orada saniyeler içinde temizleneceğiz ve elektronik ev giysimiz, elektronik dışarı giysimizle yer değiştirecek.

– Harika gidiyorsun. Elektronik giysiyi hayal etmeye çalışıyorum, ama başaramıyorum.

– İç giysi ile dış giysinin en büyük farkı fiyatı tabii. Dış giysinin fonksiyonları çok fazla, aklımızdan geçen kıyafetin şeklini alıverir; yeter ki kıyafeti kararlaştırınca göbeğimizin üstündeki onay düğmesine basalım.

– Süper…

– Eğer bilgisayar karşısına geçip düşünce komutları vererek çalışacaksak giysideki spor yaptırma kıyafetine geçebiliriz. O zaman giysi elektrik vererek bütün kaslarımızı tek tek çalıştırır. Hatta evden çıkmadan programlayabiliriz de: “Bir saat kas çalıştır, sonra eşofman kıyafetinden etek ceket görüntüye geç”.

– Ha hayy… Kafan beş yüz yıl sonrada güya… O zaman da etek ceket mi var?

– Yok canım. O zamanın etek ceketi diyorum.

– Peki, öyle olsun, sonra?

– Sonra kişisel arabalarımıza biniyoruz. Yine farklı bir teknoloji tabii… Kabin biçiminde vücudumuzu saran, nanoteknolojik motorlu, son derece esnek ve hafif, ama çok güçlü metalden yapılma bir araç. Beynimizle iletişime geçerek düşünce komutlarıyla uçabiliyor.

– Hadi bu arabaya isim bulalım, sevgilim.

– Hemen sulandırıyorsun. Sen de biraz hayal et, katkıda bulun aşkım.

– Peki, o zaman seks yaparken de seks giysilerimiz mi olacak?

– Konuya kafadan daldın, ama… Cıvıtma dedim…

– Hadi, kalk gidelim, hayatım. Evde sana uygulamalı olarak anlatırım.

Gaye’nin notu: Bu öykü, Aslı Levent Janat’ın çektiği yukarıdaki fotoğraftan esinlenilerek yazıldı.