A4 Kâğıt: Daha kaç çizik atacak bu böyle üzerime ayol? Bir de bastırıyor ki… Gerçekten canım yanıyor artık.

Tükenmez Kalem: Canım dayan yaa… Hepimiz için zor bir gün, vallahi benim de başım döndü.

A4 Kâğıt: Sana ne oluyor ki? Birazdan bedeni ortadan ikiye yırtılıp çöpe fırlatılacak olan benim.

Tükenmez Kalem: Oturduğundan beri tuttu belimin ortasından döndürüp duruyor. Kendi etrafında tam tur atmaktan midesi bulanan da benim.

A4 Kâğıt: Aman mürekkebini üstüme kusma da… Bari şu başını bedenime vurmaktan vazgeçse… Delineceğim o olacak.

Tükenmez Kalem: Korkma belki sadece buruşturup atar, çok canını yakmaz…

A4 Kâğıt: Nesi varmış bunun? Bu tiripleri kime yani? Dip boyası mı tutmamış, tırnağı mı kırılmış? Nedir ayol?

Tükenmez Kalem: İstediği çantayı alamamıştır belki…

A4 Kâğıt / T. Kalem: Hahaa haaaahhaa.

Kurşun Kalem: Pşştt… Ne kaynatıyorsunuz bakayım?  N’oolmuş bana da anlatın?

Tükenmez Kalem: Şekerim benden duymuş olmayın. Sevmem ben böyle şeyleri konuşmayı… Konuşanı da… Ama sordunuz madem anlatacağım. Bak aramızda ama.

Kurşun Kalem: Vuuhuuu… Taze sıcak dedikoduya geeel.

A4 Kâğıt: Şşştt. Sus! Anlat canım, sendeyiz.

Tükenmez Kalem: Tamam tamam. Bak şimdi bunun bir sevgilisi var ya, Emre!

A4 Kâğıt: Ayyy bilmez miyiz? Hani şu geniş omuzları, esmer teni olan… Fena o.

Tükenmez Kalem: Uff evet hem de ne fenaa. Geçen buradaydı. Beni eline aldı. Sıcacıktı elleri, tüm bedenimi kavradı. Daha yetmezmiş gibi dudaklarına götürdü başımı, etrafında attığım o muhteşem turu mürekkebim bitse unutmam… Sonra neden bilmiyorum başımı ısırdı manasızca… Harikaydı.

A4 Kâğıt: Haşin seviyordur belki.

K. Kalem / T. Kalem: Haahahaa haaa.

Kurşun Kalem: Ayy ne dağıttınız konuyu yine. N’olmuş Emre’ye?

Tükenmez Kalem: Şekerim malum Emre bizimkine üç gömlek fazla. Adam nihayet farkına varmış olacak ki pek yüz vermiyor artık. Baksana yok ortalıkta.  Hırçınlığı ondan yani.

A4 Kâğıt: E belliydi. Davul bile dengi dengine ayol. Sen kiim, Emre kiim? Oturur sonra karalarsın işte böyle bembeyaz tenimi. Sersem!

Tükenmez Kalem: Haspam!

Kurşun Kalem: Pislik!

***

Kurşun Kalem: Kızlaaar,  ayy söylemeyecektim aslında ama çatlayacağım valla. Bu tarz şeyleri konuşmaktan hiç haz etmem ama madem konusu açıldı bildiklerimi anlatmadan geçemeyeceğim.

A4 Kâğıt: Ayy çatlatırsın adamı! Taksit taksit. Söyle ayol ne söyleyeceksen, birazdan çöpü boylayacağım zaten.

Kurşun Kalem: İyi madem. Valla siz istediniz diye anlatıyorum… Ama aramızda.

A4 Kâğıt: Hey Allah’ım. Başlayacak mısın?

Kurşun Kalem: Tamam tamam. Şekerim bu Bennu da fena. Bakmayın siz o sümsük hallerine. Geçenlerde çantasındaydım. Bayağı bir gezdik. Gezenti zaten biliyorsunuz.

Tükenmez Kalem: Eee?

Kurşun Kalem: Son durak neresiydi tahmin edin.

Tükenmez Kalem: Şekerim nerden bilelim.

Kurşun Kalem: Pera Otel.

A4 Kâğıt: Ee  n’olmuş?

Kurşun Kalem: Dinle! Çıktık mı 3008’e.

T. Kalem / A4 Kâğıt: Neee?

Kurşun Kalem: Yaa… Ne sandınız, lobide çay mı içtik. Bizim sümsük kapıyı tıklattı iki kere. Hemen açıldı.  Aman Allah’ım o da ne? Ben diyeyim Herkül,  sen de Zeus… Adam heykelgillerden yani.

Tükenmez Kalem: Ne diyorsuuunnn… Olaylara geeelll. Sonra?

Kurşun Kalem: Sonrası malumunuz.

A4 Kâğıt: Ve sen bunu bize yeni anlatıyorsun, pes! Taş olsa çatlar ayol.

Tükenmez Kalem: Odun bu şekerim.

T. Kalem / A4 Kâğıt: Hahahaahha.

Kurşun Kalem: Ayy anlatmayacağım valla. Kalbimi kırıyorsunuz yaa…

A4 Kâğıt: Ay aman tamam, ucun mu bitti ayol? Tiriplerdesin… Bennu bir, sen iki.

Tükenmez Kalem: Şekerim takılıyoruz biz sana. Kâğıt haklı valla. Şu kadar hukukumuz yok mu. Hadi anlat sen bize devamını. Ne oldu da Bennu bu hale geldi?

Kurşun Kalem: Orası biraz muamma. Tam bilmiyorum ama Emre’nin olanlardan haberi olmuş. Tabii bizzat benim gördüklerime şahit olsaydı ne olurdu bilemeyeceğim ama duydukları yetmiş, sepetlemiş bizimkini. Olan biten bu yani. Ha üzüldüm mü? Ne yalan söyleyeyim, hayır. Silgimi kemirip bitirdiği günler geldi aklıma bir an. Kapağımı da kaybetmişti zaten. Ama ne bileyim sevinemedim yaaa. Ayy ben böyleyim işte. Bana kötülük de yapsalar kıyamıyorum, yeniliveriyorum kendime.

Tükenmez Kalem: Yaa bilmez miyiz. Şekerim senin içine iki kere uç koymasalar üçüncüde kâğıda yazmazsın be. Bir de oturmuş hikâye yazıyorsun bize. Ayy hiç güleceğim yoktu. Ben sevindim.

Oh olsun! Hatta beter olsun! Az bile olmuş. Böyle yalnız kalsın, onun hakkı budur.

A4 Kâğıt: Bence de. Alma mazlumun ahını, çıkar aheste aheste. Bizi buruşturup birbirimizden ayırdığı günlere saysın. Vallahi çöpe gitsem gam yemem artık. Duyduklarım yetti. Misyonumu tamamladım şekerim…

“CAAAARRTT…’’

A4 Kâğıt: Aayy… Ayy…

Tükenmez Kalem: Tövbeler olsun. Kendi söyledi çağırdı resmen, şom ağız. Duydun mu sesi aynı dediği gibi caart diye gitti.

Kurşun Kalem: Aman kuzum boş ver şunu. Kâğıt diye kendini bir şey sanıyordu. Yeri geliyor kendini bizden üstün görüyordu. Al işte olup olacağı buydu. Misyonunu şimdi tamamladı asıl.

T. Kalem / K. Kalem: Haahahaaaa… Hahhahaaa…

Not: yazı çizi atölyesi öykülerinden.