Günlerdir aklımda, her sabah aynı vukuat! Simitçi uzaktan geçiyor, gözlerimin önünden kayıp gidiyor… O kadar acıklı durum.

Bugün özlemim o kadar arttı ki… Yine kaçtı tabii simitçi, aramızda koca duvarlar, bakakaldım ardından. Yoğun acı ve istek, kafayı çalıştırıyor galiba, markete sorayım dedim. Meğer her sabah taze simit geliyormuş adamlara, iyi mi?

Oh be! Deniz çağırsa da bir türlü gidemeyip Ankara’da kalmamın müsebbibi, çıtır çıtır simidime kavuştum. Ankaralı olmanın en manalı yanıdır işte bu simit. Hiç yüklemene gerek kalmaz, manasını içinde barındırır.

Bu sabah Ayten Alpman’ın sesiyle uyandım, hayırdır inşallah. Hemen koydum plağını pikaba diyebilsem… Albümünü dinlemeye başladım. İhmal etmiştim epeydir, kendini hatırlattı bana.

Rüzgâr, bulutlar, savrulan çamlar. Hüzünlü bir gün… Duygularım donmuş muydu, Ayten Alpman kurtarmaya mı geldi beni bu durgunluktan?

Şu savunma mekanizması denen şey pek acayip. Gömüyor duygularını, sığda kalıyorsun. Sığda kalmak daha mı yorucu aslında?

Seçmek zor, iki şarkı birden çalayım sizin için:

Ben Böyleyim

Ben Varım

Günlerdir, yarım cümleler geçidi zihnimde. “Tam” olamıyorlar bir türlü. Düşünceler yarım…

O zaman Zakkum “Anason” desin:

“Anason kokarken sofralar

Yaşlandırıyor seni aynalar

Her geçen yıl birer birer

Masadan eksiliyor dostlar…”