Çoğunlukla romanlarda rastladığım “geveze” anlatıcı okumamı zorlaştırıyor. Okura “dostlarım” gibi sözlerle hitap eden, sorular sorup cevaplarını kendi veren, uzun açıklamalar yapan anlatıcıdan bahsediyorum. Tam odaklanmışken metinden kopmama neden olan böyle kitapları bir kenara bırakıveriyorum.

Özellikle çocuk kitaplarında karşılaşınca daha fazla rahatsız oluyorum. Çocuğa öğreten değil, hayal gücüne yol açan kitaplar lazım. Bırakalım da sorular sorup cevaplarını kendisi arasın. Çocuk benliğim çok dertli bu konuda…

Yazarken açıklama yapmaktan, kendi fikirlerinizi anlatıp durmaktan kaçının lütfen.

“Olmak” fiilinin gereksiz kullanımı beni çok rahatsız ediyor. Benim gibi düşünen Duygu Ceritoğlu, bu konuya değinmemi istedi. Sağ olsun.

Duygu’nun da vurguladığı gibi bu kullanıma, İngilizce kişisel gelişim vb. eğitimi alanların konuşmalarında ve bu alandaki yayınlarda daha çok rastlanıyor. Gördüğüm kadarıyla günlük dilde de yaygınlaşıyor.

Birkaç örnek vereyim:

“Birazdan bu konuyu anlatıyor olacağım.” / Doğrusu: “Birazdan bu konuyu anlatacağım.” Devamı

“ki” bağlacı ile “-ki” ekinin yazımları çoğunlukla karıştırılıyor.

Ayrı yazılan “ki” bağlacı, kendisinden gelen sözcüklere açıklayıcılık özelliği kazandırıyor:

“Öyle geç kaldı ki etkinliğin sonuna bile yetişemedik.”

“Fark ettim ki bu iş kolay değil.”

Ayrıca: Türk Dil Kurumunun verdiği ek bilgi için>>>

Bitişik yazılan “-ki” eki ise yer, kişi, olay, zaman ilgisi kuran sıfatlar ve zamirler üretir: Devamı