Küçük notlar, kocaman öykülere dönüşebilir. Kısacık öykülere de… Kendine yazdığın günceye düşebilir. Olduğu yerde kalabilir.

Birden beliren o sözcüğü, cümleyi, konuyu, benzetmeyi, imgeyi unutmamak için hemen yazmakta yarar var.  Sonra “Ne güzel bulmuştum, neydi, neydi…” ya da “İlham gelmişti kaçtı” dememek için.

Yazmak için tek bir sözcük yetebilir. O kapıdan girip bambaşka yerlere çıkabilirsin.

Gördüğün bir nesne ya da insan, duyduğun bir söz, bir öykünün temelini atabilir.

“Yanımda kâğıt kalem yoktu” bahanesi geçerli değil. Şimdi telefonlar da not defteri. Yeter ki ihmal etmeden yazıverin.