Neredesin Firuze filmini izlemiş miydiniz? İzleyin, izleyin, izlediyseniz de bir daha izleyin. Genç yeteneklerin Firuze’yi araması gibi ben de İlhami’yi arıyorum bazen. Sonra birden fark ediyorum ki İlhami (İlhame de olur) yok aslında, ben yaratıyorum onu kafamda. Gelmiş, buyurmuş sayıyorum o zaman. Az önce de böyle oldu. “Ah, ah, ah! Yazmam lazım, ne yazsam, İlhami de yok ortalarda!” derken eğitimlerde katılımcılara söylediğim cümle geldi aklıma: “İlham gelmesini beklemeyin.” Vurdum kendimi tuşlara!

Aslında bu bizim bahanemiz. Hiçbir yazara göklerden ilham falan inmiyor. Öyle doğaüstü bir his yok. Yazmaya karar vermek önemli:

• Aklınıza ilk geleni yazın. “Havalı” cümle kuracağım, diye kendinizi telef etmeyin.
• İstediğiniz yerden başlayın. Giriş cümlesi bulmaya çalışmayın. Gelmiyorsa, ortadan girin.
• Bilmediğiniz konularda ahkâm kesmeye çalışmayın. Önce bildiğinizi yazın.
• Sizi yazıya yabancılaştıracak kullanımlardan kaçının. “Olabilmektedir”, “anlatılmakta” gibi. Yazın, konuştuğunuz gibi işte.
• Edebiyat yapacağım, söz sanatlarını kullanacağım diye zorlamayın kendinizi. En basit cümlelerinizi serbest bırakın, çıksınlar, gariban gariban durdukları yerden.
• Sözün özü, “ağzınıza geleni” yazın. Beğeni ölçütlerini bir kenara bırakın.

“Peki, yazdım, şimdi ne olacak?” Bırakın bir kenara, dinlensin sözcükleriniz. Bu arada demlensin düşünceleriniz. Birkaç gün unutun onları. Sonra alın elinize, başkası yazmış da siz okuyormuşsunuz gibi bakın. Nelere bakacaksınız? Nasıl düzenleyeceksiniz, düzelteceksiniz? Onu da yazacağım, ayın 29’unda. Siz yazın da sırası gelince birlikte bakarız.