“Ah! Ne kadar bedbahtım, bilemezsiniz…” Hülya Koçyiğit edasıyla elim alnımda, perişanım. Remzi Ünal, neredeyse bir yıldır twitter’da ve benim haberim yok! Kınayın beni, kınayın, herkes kınasın! Ben kendimi duvardan duvara vurdum zaten.

Acımı çektikten sonra teselli aramaya başladım, her insan evladı gibi. Geç de olsa keşfettim, hem böylece toptan okuyabiliyorum. Gün gün beklemiyorum… Mevzuya gel, diyorsun, merak ettin tabii.

Remzi Ünal, Celil Oker’in roman kahramanı, özel dedektif. Kendimi Remzi Ünal zannettiğim anları yazmıştım (Yenik ve Yalnız mı?). Celil Oker’in (C.O.) yeni romanını, yani Remzi’nin yeni maceralarını hevesle bekleyip dururken kaçırmışım. C.O. Twitter’da Remzi Ünal’ı yeniden canlandırmış. Üstelik her gün biraz yazarak “twittefrika” yapıyor. Bu fikri ben niye düşünemedim diye ayrıca acılandım. Ee, C.O. üstadımız tabii, elbette o yapacak, diye teselli buldum. (Acı-teselli ikilemimi anladınız artık.)

C.O. bu kez Remzi Ünal öyküleri yazıyor. İlk öykü olan “Sert Erkek Sert Kadın”ı,  29 Ağustos – 18 Ekim (2010) arası yazmış. Gerçi araya bayram ve ev taşıma girmiş ama yine de az zaman değil. Tam bir sabır sınavı. Her gün heyecanla bekle dur, sonraki cümleleri. Bugün başladığı öyküye (“Kapının Yanlış Tarafındaki Kedi”), sabrım yetmez korkusundan sonraki üç öyküyü okumadım daha. Epeyce öykü birikmiş on bir ayda.

“Ee, hani kitap?” okuryatar’da hep kitap mı anlatılacak? Bu kez, günün cümlelerini okuyup meraktan uyuyamayanlar için kuralları yıkıyorum. Mesleki kariyerime de boş verip C.O.’ya bir kez daha, sağ el bağırda “Eyvallah” diyerek racon kesiyorum. Büyüksün C.O.!

https://twitter.com/#!/Twittefrika

okuryatar adresi: http://www.okuryatar.com/remzi-unal-gaye-dincel/