Bir ağacın dallarında dans ediyordum. Birden kendimi yerde buldum. Çok güçsüzdüm, üşüyordum. Neredeyse ağlamak üzereydim. Sesim de çıkmıyordu. Oracıkta ölüp gideceğime öylesine inanmıştım ki… Çaresizdim ve korkuyordum. Kaç saat sonra bilmiyorum, birden yanı başımda çok güzel bir kadın belirdi. Oğluyla doğa yürüyüşüne çıkmıştı. Bana baktı ve beni yavaşça yerden kaldırdı. Elleri sıcacıktı ve gülümseyen gözleri çok güzeldi. Korkum geçmişti.

Beni evlerine götürüp bir çerçeveye koydular. Herkes fotoğrafımı çekmeye başladı. Hem ölmekten kurtulmuş hem de ünlü olmuştum. Bu bir yaprak için mucizeydi. Çok mutluydum. Daha sonra anladım ki insanlar kadının yazdığı ve benimle birlikte çerçeveye koyduğu öykünün fotoğrafını çekiyorlarmış.

Bir gün kendinizi yerde bulursanız bu sizin suçunuz olmayabilir, sadece sonbahar gelmiştir.  Ardından kendinizi birden muhteşem bir kadının ellerinde bulabilirsiniz, bu da sizin diğerlerinden daha özel olduğunuzu göstermez. Tüm bunların gösterdiği tek şey; hayatın sürekli değiştiğidir. Henüz buradayken hayatınızın tadını çıkarın.