Bugünlerde aynı dertle çalınıyor kapım: Yazamama. Bazen dünyanın bütün konuları ortadan kayboluverir. Bir türlü yazamazsın.

Benim bulduğum çözüm, ağzıma geleni yazmak! Düşünmeden yazıyorum, akışa bırakıyorum kendimi. Yazı kendini yazıyor aslında. Bununla ilgili diğer yazılarım burada, belki ilham verir. Devamı

Durur mu? “Zaman görecelidir” derken hem akıp hem de durmasını mı kastetmişti Einstein?

Bu boyutta akıyor seyrinde, basitçe. Bu boyutta duruyor, olduğu gibi. Aynı boyutta… Zıtların birliği mi? “Bir” mi akan ve duran…

Anlamak gerekiyor mu zamana ne olduğunu? Ya ölçmek? Anlamsızca dururken…

Yıldız tornavida, yaşamımın önemli unsurlarından biri. Dalga geçmiyorum. Ne zaman bir vidayı sıkıştırmak gerekse elimin altında olduğu için seviniyorum. O olmasaydı dolabın kapağı havada sallanacak, havluluk yerde kalacaktı. Evin dengesi bozulacaktı, dengem bozulacaktı. Biliyorum, pek dengeli gelmedi size bu sözler… İdare edin.

Yıldız tornavida, kalem kadar vazgeçilmez bir ihtiyaç. Yazmadan duramayacağım gibi onsuz da yaşayamam. Kalemimle zihnimi işliyorum kâğıda, onunlaysa mühendis kafamı geçiriyorum hayata. Algı ne garip bir mekanizma, değil mi?

Yıldız tornavidasız kalmayın, kalemsiz de…