Çocukların masum evreni, pek övündüğümüz yetişkin dünyasının dalaverelerinden ne kadar da uzakta… Çizdikleri resme ısrarla “Şapka bu!” deyip asla “fil yutmuş bir boa yılanı” olduğunu anlayamamamız da bu yüzden. Bilgiç tavırlarla şekil vermeye çalıştığımız çocuklara uymayan kalıplar dikmeye çabalıyoruz. Ya sığmıyorlar ya da iyice küçülerek kayboluyorlar çizdiğimiz sınırların içinde. Devamı

Yemeğin altını kapattım. Üstümü de değiştirdim mi hazırdım.

Canan teyzemi en son gördüğümde incecik beline uzanan dümdüz saçları, mavi çiçekli elbisesi ile neşe kaynağıydı evin. Evin dediysem lafın gelişi, evlerimizin. O zamanlar anneannem ve teyzem üst katımızda otururlardı. Annem babamla evlenince annesini yalnız bırakmak istememiş, dedemden yadigar iki katlı taş evin alt katına yerleşmişler. Devamı

− İçeri gel.

− Neden?

− Konuşacaklarımız var.

− “Konuşacaklarımız var.” diye başlayan cümleleri sevmiyorum.

− Neden?

− Korkutucu, suç işlemişim gibi.

− Korkacak bir şey yapmadıysan korkmana gerek yok.

− Yapmadım tabii, niye yapayım? Devamı