Oh be! Sonunda duraklama bitti ve yazma zamanı geldi. İçime akıttığım sözcükler, dışarı çıkabilecekler artık. Özgür sözcükler, yeni hikâyeler, “an”lar, “an”lar…

Belli ki biriktirmek gerekiyor bazen ya da sadece durup düşünmek… Açılmıyor kalemin ucu bir türlü.

Başladığımı kabullenme yazısı bu. Başlayamayanlara ilham olsun.