Perdeleri hiç açmadım o sabah. Kara delik gibi ikimizi de yutan gece devam etsin istedim. Kırık dökük halim ortalığı daha fazla dağıtmasın, o erkenden uyanmasın, aklım ve kalbim bana bu oyunu daha fazla oynamasın istedim.

Odanın bir köşesine pusup uyumakla dün geceyi yok sayamaz. Beni uçurumdan aşağı atıp sırıtarak seyretmekten farklı değildi yaptığı. Onca yıllık arkadaşlık, emek, bir gecede, gecenin karasıyla kirlenebiliyormuş demek ki. Hayret. Devamı

Günün en çok bu saatlerini seviyorum. Çünkü bu saatlerde sen, beni bekliyorsun. Penceredeki çiçekleri suluyorsun beklerken. “Gece büyümüşler.” diyorsun içinden. Kafesteki deli kuşla sohbet ediyorsun gözlerini sokaktan ayırmadan, belki geçerim diye. Sizin sokaktan geçiyorsam vaktim yok demektir. Bakışıyoruz sadece. Ama ne bakışma. Gözlerinin içi gülüyor beni görünce, sokağın sonuna kadar ağzım kulaklarımda yürüyorum. Devamı