Kapalıçarşı Cinayeti, Esra Türkekul’un ilk romanı. Üstelik benim sevdiğim türde, polisiye.

Kahramanımız Berna, kendisi anlatıyor olanları. Berna, bize dayatılan her şeye inat şişman, depresif, kaygılı, takıntılı, boşanmış bir kadın. Gerçek bir kadın. Derdini çok iyi anlatıyor, mizahi tarafı da güçlü. Kahkaha attığım anlar oldu.

Kitabın ortasına geldiğimde “Bu da bitecek” hüznü basmaya başladı; o kadar sevdim, o kadar sardı beni. Devamı

Venüs: Bir Aile Tarihçesi, Bir Yaşamöyküsü, Şebnem İşigüzel’in yeni kitabı. Yaşamöyküsünün ötesine geçen bir masal. Binbir Gece Masalları‘nın ilk cildini okuduğumda kapıldığım büyüye benzer bir kozayla sardı beni.

Kahramanın yaşamında ileri geri yüzerken, birlikte yaşadığı kadınların, göremediği annesinin, bir acayip babasının da yaşamlarını izliyoruz. Boğazın sularında başlayan yaşam boğazın çevresinde sürüyor. İstanbul Boğazı hep belirleyici oluyor. Devamı

Anansi Çocukları, Neil Gaiman’ın son romanı, benimse onu ilk keşfedişim. Fantastik kurgu seven bir okur olarak geç de olsa onunla tanıştım.

Kıvrak bir dili, insanı kavrayan bir üslubu var yazarın. Hiç duraksamadan okuyup düşüncelerinizin hızıyla onun hızını dengeleyebiliyorsunuz. Hiç anlaşılmadığını biliyorum, okursanız göreceksiniz.

Kitapla ve yazarla ilgili tüm düşüncelerimi Edebiyat Haber‘de yazdım.