Onun sesini duyduğumda sevinçten zıplayacaktım. Ancak kendi etrafımda fırıldak gibi dönmekle yetindim. Sanki çok uzaklardan bir arkadaşım gelmiş gibi hissediyordum. Kim olduğuna, onu sevip sevmeyeceğime dair fikrim yoktu aslında. Belki şok halinde gelecek ve tek kelime etmeyecekti. Benim de burada olmamdan rahatsızlık bile duyabilirdi. Kim bilir? Devamı

― Alo Kemal, uyandın mı?

― Sana da günaydın Filiz.

―Hadi kaleye çıkalım. Hem hava almış oluruz hem de ertesini unuturuz pazarın.

― Kim tırmanacak onca yokuşu şimdi?

― Maazallah yağların erir. Hadi giyin. Atalım üstümüzden şu mahmurluğu.

Yüzüne hasret bırakan güneşi görünce buldumcuk delisine dönerim. Kendimi Heidi gibi dağlara vurasım, yedi cüceler gibi ormana atasım gelir. Devamı

Kafanızın boşaldığını hissettiğiniz anlar oluyordur herhalde? Kocaman, işlenmeyi bekleyen, boş bir levha. Tabula rasa. John Locke denen adam bizim için söylemiş. Bizim! Bana özgü değildir, diye düşünüyorum. “Evet” dediğinizi duyamıyorum. Hass… Size hiç olmuyor mu dostum? Bir daha düşünün:

Peki bir tür avolisyon hali? Hani kolunu kaldıracak enerjin yok. İhtiyacın olan her şeyi, kollarını 180 derece açtığında ulaşabileceğin yerlere yerleştiriyorsun. Devamı