Elimde poşetlerle pazardan oflaya puflaya gelirken nefeslenmek için yokuşun başındaki parka zor attım kendimi. Bu mis gibi bahar havasında bir iğde ağacının yanındaki bankı boş bulup oturabilmek ne büyük şanstı. Yeni açmış çiçeklerinin kokusunu içime çekip gözlerimi kapatarak kendimi huzura bırakmıştım ki tanıdık bir ses çalındı kulağıma. Rüya gördüğümü sanıp duruşumu bozmadım ama bir süre sonra bunun gerçek olduğunu fark ederek ürperdim. Gözlerimi açıp sesin geldiği yöne baktım ki ne göreyim! Devamı

Neredeyse yarım saattir durakta bekliyordum. Elimde tuttuğum otobüs kartına baka baka ezberlemiş, şehrin saat kulesinin resmini gözlerimle defalarca çizmiş, zihnimde yeni bir kule inşa etmiştim. Kartın diğer yüzünde kentimizin logosu olan sevimli bir tavşan resmi vardı. Kulaklarına dokundum, bıyıklarını kımıldatarak karşılık verdi ya da bana öyle gelmiş, beklemek hayal gücümü harekete geçirmişti. Boşuna beklemeyin otobüs gelmeyecek, dedi yanımızdan koşarak geçen adam nefes nefese: Devamı

Uzun boyu, irice vücudu, kırlaşmış sakal ve bıyığı gözlerindeki keskinliği ortaya çıkarıyordu. Hafif kalkık, uzaklara bakan kalın, dağınık kaşlarının biriyle farkına varılamayan bir iklimi solukluyordu. “Cigaramın dumanı, yoktur aman bu yarimin imanı” diyerek az sonra yakacağı sigarası, dudaklarının arasında ha düştü ha düşecek eğreti duruyordu.

“Yüz, ruhun yansımasıdır” demiş Çiçero, 2000 yıl önce. Devamı