Kiraz’ın Şarkıları’nı görür görmez yüreğimi sarsacak bir kitap olduğunu hissettim. Gelmesini heyecanla bekledim, ben acele ettikçe o geç kaldı. Belki de zamanını bekledi.

Kitabı elime aldığımda elim ısındı. Kapağını okşadım, sevgimi akıttım kapaktaki hüzünlü kıza. İlk bölümün başlığını görünce tam benlik olduğunu anladım: “Hayır hayır hayır”. Şöyle başlıyor: “Bugün 1 Temmuz Cumartesi ve yaz tatilinin ilk günü. Ama ben tatile gitmeyeceğim. Kendimi odama kapatıp bütün yaz çıkmayacağım, hatta sonrasında da”.

Lucie “hayat grevi”ne başlıyor. Çünkü “Bir şeyden memnun olmayınca grev yapılır”. Devamı

Bu bahar kahramanım Lucie. Yürekten direnmenin sembolü oldu benim için. Çocuk naifliğimi, hayatın önemini ve önemsizliğini hatırlattı bana. Ölümü kabullenmeyi de…

Lucie, hayat grevinde! “Hayat grevi” duyduğum en güzel direniş. Baharın; direnişi, varoluşu, yeniden doğuşu getirmesi gibi, Lucie’nin hayat grevi de coşkuyla yaşama isteği uyandırıyor. Ne olursa olsun nefes almanın hakkını vererek yaşamak…

Kitabı her elime alışım, başka duyguları harekete geçiriyor. Şu büyüklerin beni yoran hallerini Lucie de çekiyor. Bu baba milleti, neden bu kadar duyguları anlama özürlü acaba? Devamı

James Joyce da çocuklar için bir kitap yazmış, bir “mektup masal”, pek de eğlenceli! Edebiyat Haber’de yazdım, buyurunuz.