Çimenlerin yeşili, hüznün koyusu gibi. Uzanıyorum yere usulca, üzerimde tinsel perdeler. Yumuşacık bir lokumu ısırırken yağan Hindistan cevizi yağmuru gibi kayıyor göğüs aramdan düşlerim. Göbeğimin merkezine, yaşam enerjime sokulup kendini gerçekleştirmek üzere…

Not: yazı çizi atölyesi öykülerinden.

Bambaşka seçimlerin eşiğindeyim. Eldekiyle neler yapılabilir, bir görelim bundan böyle.

Bu sabah itibariyle erken uyanma kararı aldım dün gece. Ev, hâliyle biraz soğuk oluyor ama içimde güne uyanan ateş harlı mı harlı. Şöyle geçirdim mi sabahlığı üzerime, savurarak saçlarımı, erken mahmurluğu benden iyi bertaraf edeni olamaz. Bir de aynada kendime tebessümle bakışım var ki ah o gözler neler söyler de duyanı olmaz. Kadrim bilindi mi sanki? Sorusu da cevabı da doğrudan kirli sepetine. Devamı