Biz okuryatar yazarları (gelebilenler), 26 Mayıs Cumartesi günü Ankara’da, Su’dem Kafe’nin bahçesinde buluştuk. Keyifle sohbet ettik, kitap alışverişi yaptık.

Bir hayalden bugüne gelip böyle güzel bir bloğun editörlüğünü yürüttüğüm için gururlandım.

İşte bizim ekip!

Hep söylüyorum, büyüdüm demeyin, çocuk kitaplarını ihmal etmeyin. Çocuk olduğunuzu unutmayın. Fazla da büyümeyin, aman!

Hayal gücünüzü canlı tutarsınız, neşelenirsiniz. Hele canınız sıkkınsa en güzel terapidir, bir çocuk kitabına gömülmek.

Bunları bana Dolapçılar hatırlattı. O kadar güzel yazmışlar ki! “Yetişkinler Neden Çocuk Kitabı Okumalı?” adlı yazılarını mutlaka okuyun, benden daha ikna edici oldukları kesin.

Kitapsız, neşesiz kalmayın.

 

Adamımız vuruldu. En son söylenecek şeyi en başta söyledi Derviş. Derin bir üzüntü sardı beni. Oysa daha tanımıyorum ki… Nereden geldi bu sevgi, “adamımız” lafı falan? Derviş işte, adı üstünde, hikmetinden sual olmaz. Yaktı beni!

Belki de kurtulur canım, diye diye gömüldüm satırlara. Okudukça mı sevilir, doğru hissetmişim adamımı. Artan bir hüzünle, işi gücü tatil edip vurdukça vurdum sayfalara… Devamı