Gecenin her yerden uzak bir vaktinde uyandı. Ellerini yüzüne kapadı ve ağlamaya başladı, neye uğradığını bile anlayamadan.

Kâbus görmüş olmalı. “Ne kadar tenhayım,” diye düşündü, alabildiğine geniş yatağın kenarına ilişerek. “Hayata ilişmek, evet benim varlığım bundan ibaret.”

Silkelendi hafiften, saatini arandı – saatin butonuna tıkladığında, günlük  egzersiz hedeflerine ulaşamadığını gördü. Son nabız ölçümü sıfırdı.

Devamı