Vapura bindiğimizde söze dökülmese de bakışlarımızla ayrılmıştık bile. Yine de yılların arkadaşlığı vardı işte, az mı kahır çekmiştik, az badire mi atlatmıştık, hastalıklar, ilaçlar, birlikte ağırlanan arkadaşlar, yemek yarıştırmalar, kadeh tokuşturmalar…  Şimdi vapura binerken bir çırpıda düşünülüveren nice ayrıntı belki de birkaç fotoğrafa sığışıp kalakaldılar.

Kendimize hava da güzel olduğu için dışarıdan bir yer bulduk, gelsin çaylar gitsin simitler… Acımızı alır belki ha, ne dersin? Devamı

Yine uyku tutmadı işte, ilaçlar falan kâr etmiyor artık. Mutfak, bitki çayları, uyku ilaçları ile dolu. Eskiden ılık bir duş, biraz şarap iyi gelirdi, o da yok. Yatağın içine girince ecinniler basıyor sanki her tarafımı. Veremediğim cevaplar, geçen gün kaçan çorap ki artık kaçmak üzere yapıldıklarına karar verdim… Yöneticinin bön suratı, aklına gelebilecek ne varsa insanın, yastığımın ucunda düşünülmek üzere sıraya giriyorlar.

Biraz balkona çıkmak farz oluyor öyle anlarda, nefes almak için. Sigara içmek, şehrin ışıklarına dalmak, kaç kişinin şu an seviştiğini düşünmek… Devamı

Ünlü bir tur şirketi ile Kapadokya’ya gidecektik. Taşlardan örülü bu tarihi mekân oldum olası gizemli gelmiştir bana. Grupta sevmediğim kişiler olsa da bahara orada “merhaba” diyecek olmak içimi titretmeye yetmişti.

Hafta sonu olduğu için kendime rahat birkaç kıyafet aldım. Küçük not defterleri, renkli fularlar, iyi çekim yapabileceğim bir fotoğraf makinesi ve güzel iç çamaşırları… Evet, artık hazırdım. Kapadokya yolcusu kalmasın! Devamı