Sorunsuz ama yoğun geçen gece nöbetinden sonra biraz ayılabilmek için bahçeye çıktım. Gün daha yeni ağarıyor, gökyüzünde birkaç yıldız yanıp sönüyordu. Arka bahçeden gelen ıhlamur ve leylak ağaçlarının muhteşem kokusu beni mest ederken, bütün yorgunluğum kaybolmuştu.

Banklardan birisine tam oturmuşken kantinci Erol dibimde bitiverdi. Elindeki bol köpüklü kahveyi masaya bıraktı. Devamı

Holdingin döner kapısından içeri hızlı adımlarla girdim. Siyah Afyon mermeriyle döşenmiş geniş holü geçtim. 3 numaralı kabinin önüne gelip çağrı düğmesine bastım. Asansör 30. kattan aşağı doğru inmeye başladı. 30, 29, 28… Kırmızı panelde hızla değişen sayılar gözümün önünde geçit töreni yapıyorlardı. Hayatım boyunca onları hep sevmiştim, tabii matematiği de. Annemin dediğine göre anne, baba demeden önce bir, iki, üç demişim. Devamı

Kulaklarına uhrevi bir ezgi doldu. Gözlerini açtı. Kongre Salonu hıncahınç doluydu, tek bir çıt bile çıkmıyordu. Sahnede loş bir ışık altındaki neyzen üfledikçe, Maya’nın bütün sıkıntıları bir bir uçup gitmeye başlamış, tüm vücudunu garip bir sarhoşluk hissi kaplamıştı. Mutluluktan başı dönüyordu. Gözlerini yumdu. Elleriyle kulaklarını kapatıp ney’in hüzünlü sesini hapsetmek istedi. Bir süre sonra ağlamaya başladı. Gözyaşları yanaklarından sicim gibi süzülürken, annesinin vefatından bu yana ilk defa kendini hafiflemiş ve huzurlu hissetti. Devamı