Bir öğrencimin önerisiyle elime aldığım “Telef”i tek seferde okudum. Birbirine bağlanan şiirimsi masallar.  Attilâ Şenkon, anlatımın nasıl hem sade hem de çarpıcı olabileceğini gösteriyor.

Adı korkutmasın, “acıklı” bir kitap değil. Yazar, kayıp hikâyelerini dramatize etmeden, olduğu gibi, masalın büyülü diliyle aktarıyor. Kim bilir kaçıncı cumartesi, yan yana gelen kayıp yakınları sözü birbirlerinden alıyorlar.

“Herfene’nin masalı” bölümünden:

“Önüne katıp getirirdi onları

Uzaklardan yorgun bir rüzgâr.

Tütün,

sabun, Devamı

Yüzünüzün öte yakasına uzandığım o evde,

Sütü taşırmış anne kadar telaşlıydınız

Çok yanlış büyüdüm o evde, çok yalnız

Sırtı nemli odalarınızın pencere parmaklıklarından

Duvarda asılı duran biçimsiz tablolarınızdan Devamı