Yemeğin altını kapattım. Üstümü de değiştirdim mi hazırdım.

Canan teyzemi en son gördüğümde incecik beline uzanan dümdüz saçları, mavi çiçekli elbisesi ile neşe kaynağıydı evin. Evin dediysem lafın gelişi, evlerimizin. O zamanlar anneannem ve teyzem üst katımızda otururlardı. Annem babamla evlenince annesini yalnız bırakmak istememiş, dedemden yadigar iki katlı taş evin alt katına yerleşmişler. Devamı

Bugün kapıyı açıp onu karşımda görünce çok şaşırdım. Hemen içeri davet ettim. Pencerenin önündeki mor koltuklara oturduk. Sessizlik bozulsun diye yanı başımda duran radyoyu açtım. “Kahve ister misin?” diye sordum, “Sade olsun” dedi.

On sene önce de sade içerdi kahvesini. Yetişmesi gereken bir yer varmış gibi acele acele yudumlar, son yudumun bitmesini beklemeden hızlıca uzaklaşırdı. Yarım kalırdı cümleler. Devamı