Bu ara iyice gözüme batmaya başladı bu öznecilik*. Kastettiğim, hemen her cümlenin başında ya da sonunda özne kullanmak. Özellikle çocuk kitaplarında rastlıyorum. Kahramanın adını defalarca görmekten olay örgüsüne odaklanmakta zorlanıyorum.

Belki yazarların ve okurların çoğu farkında bile değildir. Meslek hastalığındandır bu duyarlılığım.

Acaba Türkçe ve edebiyat derslerinden kalan bir alışkanlık mı? Devamı

Bu alıştırmayı yazı çizi atölyesinde uyguluyoruz. Başlangıcı ilginizi çeken bir öykünün devamını okumayın, kendiniz yazın. Yazarın üslubuna uymaya, öykünün bütünlüğünü sağlamaya dikkat edin. Yeni bir öykü yazmayacaksınız, yazarın yerine geçip onu tamamlayacaksınız.

Bitirdikten sonra bakın bakalım yazar ne yazmış. Seçtiği sözcükler neler, kurgunun ilerleyişi nasıl? Belki kendi kurgunuz daha fazla hoşunuza gider ya da tam tersi. Belki yazdıklarınızdan yola çıkarak yepyeni bir öyküye başlarsınız.

Geçen akşam atölye sonrası şair ve yayıncı Bilal Kolbüken’le sohbet ettik. İlk kez duyduğum bir yazma alıştırmasından bahsetti.

Beğendiğin, özendiğin yazarın kitabından bir paragrafı seçip kendi defterine yazıyorsun. Böylece yazarın nasıl yazdığını, cümlelerin akışını, sözcükleri fark ediyorsun.

Zaman zaman yapılabilecek bir alıştırma. Sözcük dağarcığını geliştirmek için de yararlı.