Mekansız çöplük kokardı. Paçavralar içindeydi. Onun yanından geçenler burunlarını tutardı. Nefesi ve sesi mekansızdı. Camlara hohlamadı. Aynalara bakmadı. Kurumuş bedeni caddede kaldırım taşıydı.

Bir gün onu birisi buldu. İyice baktı ona, temizledi. Tozlarını fırçaladı. Parlattı. Mekansız sevinir gibi oldu. Kalbi sıkıştı. Bir kalbi olduğunu unutmuştu.

(daha&helliip;)

Testin sonuçlanmasını bekliyorum karnımda kramplarla. Paketin üzerinde yazan iki üç dakika geçmek bilmiyor. Tuvalette sıkışıp kalmış gibiyim. Küvet ve lavabo arasında iki adım git, iki adım dön derken paspası eskitiyorum. Telefonun alarmı çalıyor. Ellerim titreyerek çubuğu alıyorum; çift çizgi.

(daha&helliip;)

Genç kadın asansörden inince şaşırmış, geri dönüp tekrar dördüncü katın düğmesine basmıştı ama asansör hareket etmedi. Çıktı, üst üste yığılmış kolilerden kapı numarasını görmeye çalıştı. On altı, bu onun kapısıydı. Şaşkınlıkla kolilere baktı, herhalde yanlışlık olmalı diye düşündü ve kolileri kenara çekerek kapısını açmayı başardı. Çantasını ve market poşetlerini bıraktıktan sonra dışarı tekrar çıktı ama bunların niçin burada olduğuna dair hiçbir işaret yoktu. Tek tek içeri sürükledi ağır kolileri ve biraz nefeslendikten sonra mutfaktan getirdiği meyve bıçağıyla birinin üstündeki bandı yırtarak açtı.

(daha&helliip;)