Geçen gün 3 yaşındaki yeğenimle parktayız. “Çok mutluyum” deyince sordum: “Nasıl mutlu olunuyor?” Cevap hemen geldi: “Sevgi dolunca”. İşte bu kadar basit!

Yıllardır mutluluk üzerine konuşup yazıyoruz. Yollarını arayıp duruyoruz. Demek aramayınca, anın güzelliğine kaptırınca, sevgi dolunca oluveriyor.

Çocuklar karmaşık hale getirdiğimiz her şeyin ne kadar basit olduğunu hatırlatıyor.  Düşüncelerin içinde kaybolmayı bırakıp onlara kulak versek ya…

Bir arkadaşımın yeğeni, “Yoga yapar gibi oturuyor” dediklerinde “Yoogaa” diyerek onları şaşırtmış. Bebekti daha. Yeğenim de hep yoga hareketleri yapıyor, bebekliğin doğal davranışları. Demek aslımız bu, büyüdükçe beden unutuyor.

Yoga; beden, zihin, ruh ve nefesin birlikteliği demek. Bütünlüğümüzü sağlamak için hareket ederken nefesimizi, düşüncelerimizi uyum içinde tutmamıza yol açıyor. Parçalarımızı yeniden birleştirmemize… Devamı

Herkes ayrı hayatta. Kendinde kalmak, başkasına gidip konaklamaya çalışmamak… Sadece kendinde dinlenebilirsin. Dilemiyorsan gönlünün minderinde oturmayı, dilediğine göre değiştirmeye, yorgunluktan rahatlığa ilerlemeye uğraşmak kendi elinde.

Buradan, içinden bakıp merceğini değiştirdiğinde hep başka görmek kendini. Önce tanımaya, anlamaya çaba göstermek. Zihninden akanları kâğıda döküp bir tabloyu izler gibi karşıdan bakmak. Bir adım geri çekilerek, bir adım daha…