Çocukken zar zor elde edebildiğim bir plastik arabam vardı. Üstüne bağlı teliyle yürütürdüm onu. O zaman böyle arabalar, kepçeler, kamyonlar pek yoktu.  Hele de kızların öyle oyuncakları olmazdı. Artık bir kepçem var. Sarı ve turuncu, çok güzel bir oyuncak!

İçimde kalmış, her gördüğüm yerde “Kepçee!” diye bağırırım. Ne kadar çok istemişim ki şimdi bahçede çalışıyor. Ne müthiş bir araç! Budanmış dalları kavrayıp kaldırışı ve kenara bırakışı, toprakta bıraktığı iz… O ne güç! O ne ihtişam! Yaşamın bütün anlamını bir kepçeye yükledim. Ne yapayım, seviyorum! Devamı

Aşk son zamanlarda, her daim olduğundan daha mı fazla gündemde, yoksa bana mı öyle geliyor?

Önce ilahi aşk. Herkeste bir Mevlana sevgisi, “Şems neler yaşamış, neler!” hüznü. Kitaplar, yazılar, twitler, paylaşımlar… Acaba kaç kişi Mesnevi’yi okuyor? Yıllardır anlamaya, sindirmeye çalışıyor?

“Nerede o eski aşklar mirim?” Hülya’lı Türkan’lı Türk filmlerini seyredip seyredip ağlıyor kadınlar. Nerede o Ediz Hunlar, Ayhan Işıklar, Tarık Akanlar… Aah, ah! Devamı

Şu cep meselesi canımı sıkıyor son yıllarda. Eskiden cepsiz pantolon, ceket düşünülemezdi. Şimdi ara ki bulasın. Peki, biz mendilimizi (artık kenarı işlemeli değil, bildiğin kâğıt) nereye koyacağız? Bir de utanmadan cep mendili üretiyorlar.

Bazen takıyorum kafayı böyle ayrıntılara ama ayrıntılar önemli. Bir yazar, binlerce maddelik “Teferruatlar Ansiklopedisi” yazdığını söylemişti. Arada bir göz atıp yazarken kullanıyormuş. Benden olsa olsa bu cep meselesi çıkar herhâlde. Devamı