Yazarlar nasıl yazıyor? Bu soruya yanıt olabilecek cümleleri, anasayfanın sol altında yayınlıyorum sürekli. Faydalı öneriler hepsi de. Başka yazarlardan önerileri de Notos toplamış, Edebiyat Haber’de görünce keyifle okudum.

Okurken çok eğlendim, özellikle de Margaret Atwood’un bu önerisinde: “Kitabınızı, okuyup fikirlerini söylemeleri için bir ya da iki arkadaşınıza verin. Asla, duygusal ilişki yaşadığınız kişiye vermeyin, tabii ayrılmayı planlamıyorsanız.”

Buyurun: http://www.edebiyathaber.net/yazarken-nelere-dikkat-etmeli/

Kadim… Başlangıcı olmayan, öncesiz, ezelî.

Ursula K. Le Guin’in romanlarında karşılaşmıştım bu derin manalı kelimeyle. Ejderhaların konuştuğu dilden bahsediyordu, “kadim lisan”. Ejderhalar da kadimdi elbette. Yerdeniz Büyücüsü ile başlayan Yerdeniz üçlemesinde vardı ejderhalar. Keşke yaşasalardı, sonsuz olsalardı. Belki de yaşıyorlardır Evren’in bir yerinde…

Eyvallah gibi, mana gibi bir sözcük kadim de. Şöyle derin nefes alıp düşünüyorum. Ne tahayyül edilemez şey, öncesizlik… Belki bu da unuttuğumuz bilgilerden biridir. Öncesiz ve sonrasızsak eğer…

Günlük tutmak deyince, “Sevgili Günlük” diye başlayan sayfalar gelir akla. İlkokul yıllarında kalmış, komik bir etkinlik diye düşünülür. Tıpkı Erdal Bakkal’ın “Sevgili Veresiye Defteri” gibi.

Günlüğe yazarken, insanların ne düşüneceğini hesaplamak gerekmez. Sadece kendinle hesaplaşırsın, kendini anlatırsın, anlamaya çalışırsın. Devamı