Venüs: Bir Aile Tarihçesi, Bir Yaşamöyküsü, Şebnem İşigüzel’in yeni kitabı. Yaşamöyküsünün ötesine geçen bir masal. Binbir Gece Masalları‘nın ilk cildini okuduğumda kapıldığım büyüye benzer bir kozayla sardı beni.

Kahramanın yaşamında ileri geri yüzerken, birlikte yaşadığı kadınların, göremediği annesinin, bir acayip babasının da yaşamlarını izliyoruz. Boğazın sularında başlayan yaşam boğazın çevresinde sürüyor. İstanbul Boğazı hep belirleyici oluyor. Devamı

“Yorgun fincanı koydum masaya.” Aman ne güzel yaptın. Yorgun fincanmış. Laflara bak laflara. Fincanın yorgunu mu olurmuş? Desenlisi olur, varaklısı olur, kulplusu, kulpsuzu, Paşabahçe’si, Kütahya’sı olur, yorgunu ne alla sen? Ne yazmış başka? “Bazen çoklukta boğuluyorsun, basit yokluk oluyor.” Allah kimseye yokluk vermesin. Âmin. Harçlığı mı yok bu kızın? Yokluk mu çekiyor da söyleyemiyor? Boğuluyorum falan demiş. “Perdeleri hiç açmadım o sabah.”  Pencereyi de açmamışsın. Ben açayım da hava girsin biraz. Ha şöyle. Devamı

Perdeleri hiç açmadım o sabah. Kara delik gibi ikimizi de yutan gece devam etsin istedim. Kırık dökük halim ortalığı daha fazla dağıtmasın, o erkenden uyanmasın, aklım ve kalbim bana bu oyunu daha fazla oynamasın istedim.

Odanın bir köşesine pusup uyumakla dün geceyi yok sayamaz. Beni uçurumdan aşağı atıp sırıtarak seyretmekten farklı değildi yaptığı. Onca yıllık arkadaşlık, emek, bir gecede, gecenin karasıyla kirlenebiliyormuş demek ki. Hayret. Devamı