İnsan ne garip… Aynı anda neşe ve hüznü hissedebiliyor. Bir an hüzün öne geçiyor, bir an neşe… Bu dalgalanmadan ibaret işte hayat!

Sadece denize bakmak, gökyüzüyle bir olduğunu görmek, mavide kaybolmak… Her şeyi geçirebilir, herkesi iyileştirebilir. Denizin hayali bile uykunu kaçırıp neşenin öne geçmesini sağlayabilir.

Bulutsuzluk Özlemi’nin “Tepedeki Çimenlik“te söylediği gibi:

Tepedeki çimenlikten seyreylemek şu âlemi / Küçülmüş ufacık olmuş insanların âlemi / Bir buluta tutunup bir kuşun kanadına takılmak / Vazgeçmek birdenbire her şeyden vazgeçmek / Sadece gökyüzü / Sadece deniz / Sadece sen ve ben / Sadece sevgi / Hepsi bu